Ζωγράφισα την Λάπηθο
Τες τζιητρολεμονιές της,
Τους γλάρους τζιαι τη θάλασσαν,
Τζιαι τες βουνοκορφές της.
Τζιαι στη βροσιή στον ανεμο,
Τα πετροσσιελιόνια,
Ήταν μιτά μου στο γυαλό
Στους κάμπους στα λαόνια.
Επκιάναν λάσπη τζιαι νερό
Τζιαι που τα πεύκα νύχους
Που μες το τζιεφαλόβρυσο
Το νέφος της Λαπήθου.
Να χτίσουν όπως έχτισαν
Τζι’ εμέναν τον δικό μου
Το σπίτι π’ αναγιώθηκα
Το πατρογονικό μου.
Να χτίσουν την αγάπην τους
Να βκάλουν παρακλάδκια
Σπίδκια που εν αλλάσουνται
Με πύργους τζιαι παλλάδκια.